ساعت بیست و چهار

آقاهه دمه بانک دستم رو گرفته:
+آقا من به شما یه دو تومنی دادم؟
-چی چی دادین؟
+یه دو تومنی؟...که بری خوردش کنی؟
-نه آقا...
اینقدر صداش توش نیاز بود که دلم می خواست دست کنم یه دو تومنی بدم بهش که تو اون آفتاب منتظر کسی که نمی دونه قیافش چه شکلیه نباشه...