ساعت بیست و چهار

هممون آدمایی هستیم قدر نشناس...
تا کسی رو از دست می دیم قدرش رو می دونیم.شامل مرده پرستی که خصلت غیر قابل انکار ایرانیهاست نمیشه ها، کلی می گم.حتی نسبت به زنده ها...
آدمهایی هستیم که بوی آدمها رو وقتی رفتند احساس می کنیم...
شاید خصلت آدمیزاده که تا کسی رفت،تا کسی رو از دست دادیم،تا کسی ترکمون کرد،تا کسی مرد... می گیم خونمون، کوچمون، اتاقمون،قلبمون و ... بوی اون رفته رو می ده...
شاید این خصلت دماغ ماست که وقتی اون فرد رو می بینه کار نمی کنه...
اما تا حالا سعی کردید کسی تا هست از بوی وجودش استفاده کنید؟به کسی بگید چه خوبه که بوت رو می تونم توی آجر به آجر کوچه...دیوار به دیوار خونه...مویرگ به مویرگ قلبم...و نقطه نقطه اتاق حس کنم؟