ساعت بیست و چهار

از اون شبایی که از بی خوابی ،تو تختت، تو تاریکی، موبایلت رو از زیر کمرت در میاری...
روشنش می کنی و صفحه ش همه ی اتاق روشن میکنه...
می ری عکسش رو میاری و بهش خیره میشی...
قرمزی لباسش تمام اتاقت رو قرمز می کنه...
از همون شبا...
از همون کنار هم نبودنا...
از همون به فکر هم بودنا...
از همون شبا...